Biznes i finanse
2 grudnia 2018 r Być może był to deser naleśników z karmelowymi, chrupiącą czekoladą i świeżą śmietaną. A może prezydent Donald Trump już zdecydował, że podczas pracy 1 grudnia chciał umowy z prezydentem Xi Jinping z Chin. Niezależnie od tego, po tym, jak dźwięki oklasków dążyły do zgromadzonych dziennikarzy, obaj ogłosili [bardzo udane negocjacje [było to niesamowite i produktywne spotkanie z nieograniczonymi możliwościami zarówno dla Stanów Zjednoczonych, jak i Chin ” - powiedział Trump.
Bardziej realistyczną oceną byłoby to, że spotkanie spowodowało rozejm oparty na dwóch elementach: mroczny merkantylizm i umowa o rozmowie. Chiny zwiększą zakup amerykańskich produktów rolnych, energii i niektórych towarów przemysłowych. W zamian Ameryka opóźni eskalację taryf, z 10% do 25% na 200 mld USD towarów planowanych na 1 stycznia. To jest zawieszone do 1 marca najwcześniej. Ponieważ jednak formalne rozmowy między dwoma krajami mogą się nie udać, ten rozejm jest niepokojąco krucha.
Chińskie zobowiązanie do pozyskiwania zakupów amerykańskich towarów jest kwotą [jeszcze nie uzgodnioną, ale bardzo znaczącą ”. To ma zmniejszyć dwustronny deficyt handlowy Ameryki z Chinami. Wymaganie chińskiego rządu zarządzania przepływami importu jest dziwne, biorąc pod uwagę, w jaki sposób, w jaki Rząd Ameryki narzeka, że Chiny nadal zachowują się jak gospodarka nierynkowa.
Pomysł jest również nonsensem gospodarczym. Dwustronne deficyty handlowe nie znaczą wiele, szczególnie w wieku, gdy łańcuchy dostaw są globalne. Ponadto dwustronny deficyt handlowy jest nie tylko funkcją chińskiego importu, ale także chińskiego eksportu do Ameryki. Nawet jeśli państwo chińskie może znaleźć sposoby na zwiększenie zakupu amerykańskich towarów, nie może określić zachowania amerykańskich konsumentów. Mogą chętnie kupować z Chin, choćby po to, aby uzyskać produkty przed ponownym pogorszeniem stosunków. W roku, który do tej pory amerykański deficyt handlowy w towarach wzrósł o 10%.
Podstawy drugiej części umowy są prawie tak chwiejne. W teorii negocjatorzy mają teraz do 1 marca, aby zgodzić się na [zmiany strukturalne w odniesieniu do wymuszonego przeniesienia technologii, ochrony własności intelektualnej, barier pozataryfowych, cyberprzestępczości i kradzieży cybernetycznej, usług i rolnictwa. ”Ta lista jest ambitna, szczególnie w przypadku poziomów poziomów. Zaufanie między dwiema stronami jest tak niskie.
Jednym z podstawowych problemów w stosunkach między Ameryką a Chinami jest trudność egzekwowania umowy. Światowa Organizacja Handlu (WTO) ma proces rozkładania sporów, ale ma pewne luki i może być powolne. W przeszłości chińskie władze obiecały robić rzeczy dwustronnie, ale potem wyciągnęły stopy. I może być diabelnie trudne, aby udowodnić, że państwo chińskie jest winne. Kiedy na przykład władze amerykańskie oskarżają go o nadzorowanie wymuszonego transferu technologii, narzekają na praktykę, która nie jest zapisana w żadnym chińskim prawie. Wymagania są wypowiedziane, a dowody statystyczne polityki podstawowej są skąpe.
Biorąc pod uwagę liczbę przypadków, gdy Chińczycy złamali swoje zobowiązania, aby nie przekazywać technologii stanu dostępu na swój rynek, Ameryka raczej nie zadowoli prostej obietnicy wspieranej przez zagrożenie przedłużonych taryf. Oznacza to, że Chiny będą musiały znaleźć mechanizmy, aby wykazać, że tym razem naprawdę zmieniło swoje sposoby.
Bardziej stabilne rozwiązanie napięć amerykańskich-chin obejmowałoby współpracę z innymi krajami. Unia Europejska i Japonia zgadzają się z wieloma amerykańskimi skargami, a pewne prace nad ich rozwiązaniem. W dłuższej perspektywie WTO może nawet pomóc w egzekwowaniu ich, choć nie, gdyby administracja Trumpa utrzymuje się w podważaniu systemu rozkładania sporów. Jednakże, chociaż podczas szerszych spotkań G20 reformowania organizacji było rozmowy, wielostronny system handlu nie wydawał się wiele w umyśle pana Trumpa. I dlaczego tak było? Oferty pana Xi pokażą, że sam w sobie może wiele wycisnąć z Chin. Dlaczego miałby działać wielostronnie, skoro dwustronne zastraszanie tak dobrze? Po weekendowym rozejmie G20 firmy szybko oddychały z ulgą. Ale ta wojna jeszcze się nie skończyła.
Wyjaśnienie (4 grudnia 2018 r.): Wcześniejsza wersja tego artykułu została zmieniona w celu odzwierciedlenia oświadczenia dyrektora Narodowej Rady Gospodarczej Stanów Zjednoczonych, która przedłużyłaby termin umowy do 1 kwietnia. Następnie Biały Dom powrócił do pierwotnego sformułowania; Termin jest w rzeczywistości 1 marca, tak jak mieliśmy go w oryginale.
